دلبستگی مضطرب نوعی از سبک دلبستگی است که افراد در تجربیات اولیه دوران کودکی خود با مراقبین خود شکل می دهند و بر روابط آینده آنها در بزرگسالی تأثیر می گذارد.
افراد دارای سبک دلبستگی مضطرب اغلب درگیر روابط خود هستند و از رها شدن یا طرد شدن می ترسند.
ویژگی های دلبستگی مضطرب عبارتند از:
مشکل در اعتماد کردن به دیگران
نیاز دائمی به اطمینان و تایید شرکا
تمایل به چسبیدن به شرکا یا درگیر شدن بیش از حد در رابطه
عدم اطمینان در مورد ثبات رابطه
مشکل در تنظیم هیجانی و تمایل به تغییرات خلقی شدید
سبک دلبستگی مضطرب میتواند از والدین ناسازگار یا از نظر عاطفی غیرقابل دسترس ایجاد شود و منجر به احساس ناامنی و غیرقابل پیشبینی در روابط شود. این افراد اغلب به دنبال شریکی می گردند که از نظر عاطفی دور یا غیرقابل اعتماد باشند و چرخه ای از اضطراب و ناامنی را تداوم بخشند.
درمان دلبستگی مضطرب اغلب شامل درمان برای کمک به افراد برای درک سبک دلبستگی، افزایش خودآگاهی و ایجاد مکانیسم های مقابله ای سالم تر است. درمان بین فردی، درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان مبتنی بر دلبستگی، همگی می توانند در درمان دلبستگی مضطرب موثر باشند.
در نتیجه دلبستگی مضطرب یک موضوع رایج و پیچیده است که می تواند تأثیر بسزایی بر روابط شخصی و حرفه ای افراد داشته باشد.
با این حال، با حمایت و درمان مناسب، افراد مبتلا به دلبستگی مضطرب می توانند یاد بگیرند که اضطراب خود را مدیریت کنند و روابط سالم تری ایجاد کنند.